Naha urang boga Rasa .... BUDI DAYA 4

Naha urang boga rasa cukup sapedah geus boga badan nu tina Rahmating Allah jeung panggahota nu ti Kudrating Allah ?

Acan !                         Acan !                    Acan !                          Acan !                   Acan !

Sanajan aya Kamurahannana jeung diterapan Pangawasana pikeun wali, tapi masih keneh acan cukup lamun urang acan ngabogaan perasaan k a m a n u s i a a n anu sampurna ! Anu matak urang ulah rasa maneh , sapedah geus nyaho kana asal jeung usul kajadian bae, tapi samistina Kamanusaan kudu di jalankeun ku tekad, lampah jeung ucapna, da bongan urang boga sipat jiga manusa, atuh nya samistina urang teh sing enya enggon-enggoning aya dina banusan manusa teh, sing nepi ka sah-adat-na, mun tangkal pare tea mah, buahna nya kudu pare deui.

Kudu kumaha atuh ?

Euh, kapan urang teh boga panutan ! nya-eta nu geus masihan safa'at ka urang bukti-rasa nya Kitabna Pangeran pasihan ti Rasul-Allah, ka nu miskin ka nu beunghar , ka lalaki ka awewe, ngora atawa kolot, estu teu dipilih kasih kajeun bangsa naon bae teu pisan dibeda-beda sarta langgeng taya kendatna, maksudna supaya sakabeh mahluk daek miconto kana rasana, sangkan daek iradat nu bener guna kasalametan dirina jeung sakabeh mahluk Pangeran anu pada ngumbara di alam lahir !

Palebah dieu ama rek teu panjang nya nerangkeun tina Kitab Pangeran, ngan silokana bae, kieu :

1. Urang geus ngarasa cageur
2. Urang geus ngarasa gering
3. Urang geus ngarasa ngeunah
4. Urang geus ngarasa teu ngeunah
5. Urang geus ngarasa hade 
6. Urang geus ngarasa goreng
7. Urang geus ngarasa kacukupan
8. Urang geus ngarasa kakurangan
9. Urang geus ngarasa eling
10. Urang geus ngarasa poho

Tah eta rasa anu 10 bagian ku urang jieun ibarat Kitab bacaeun , sabab dina saban sekon jeung menit urang teu petot pinanggih bae jeung sabagian tina eta rasa sapuluh, ana urang geus bisa ngarasakeun (macana) sugan urang bisa ngaji jeung laguna (lampahna) gunana pikeun ngarasakeun ka sasama mahluk da geus nyaho rasana gering, atuh sing daek nulung ka nu gering jeung ulah rek nyieun gering ka batur -- nyaho teu ngeunah , atuh sing bisa ngangeunahkeun jeung ulah nyieun teu ngeunah ka batur -- nyaho nu goreng, atuh sing bisa ngahadekeun sarta ulah nyieun goreng ka batur -- nyaho ka nu keur kakurangan atuh sing daek nyukupan (tulung nu keur butuh, talang nu keur susah) sarta ulah rek nyieun baris kakurangan-nana batur -- nyaho ka nu poho, atuh sing daek ngelingan jeung ulah nyieun poho kana kabeneran batur. 

Jadi lamun dikumpulkeun eta nu jadi ibarat Kitab Pangeran teh :

• 10 bacaeun (rasakeuneun)   = nyaho
• 10 ajieun (ngarasakeun)       = prak
• 10 beubeunangan (bukti)      = jadi

jumlah 30 bagian tina asal 3 fatsal, nya sok pantes dina sa eusina Al-Qur'an anu majaji pikeun nasehat ka sakabeh mahluk teh aya 30 juz (bagian?)

Ayeuna urang upamakeun eta rasa-safa'at nu ti Rasul Allah teh deui , kieu

• nu 10 ibarat Touret (tien geboden-na)
• nu 10 ibarat Zabur (praktisch-na)
• nu 19 ibarat Injil (beubeunangan)

sabab ceuk saur nu ahli ngahartikeun, nu di tulis dina Injil aya kecap kieu: "Saha-saha anu asih ka diri batur, eta sarua bae jeung asih ka dirina sorangan, lain kitu?"

Jadi ngahijina eta 3 Kitab ibarat pantes mun di-ibaratkeun Al-Qur'an na, buktina nya anu dikudukeun di percaya ku Rukun Iman ka 2 : Percaya kana Kitabna Allah.